Γεννηθήκαμε στην Αθήνα. Μεγαλώσαμε στην Αθήνα. Έχουμε φάει (σχεδόν) όλη την Αθήνα πέντε χρόνια τώρα. Αγαπάμε αυτήν την αρχαία, θορυβώδη και γεμάτη αντιθέσεις πόλη μας. Ναι είμαστε Αθηναίοι αλλά δεν είμαστε τυφλοί. Ξέρουμε τι έχουμε αλλά δεν είμαστε κολλημένοι σε αυτό. Ψάχνουμε να ζήσουμε, να απολαύσουμε και να διηγηθούμε νέες ιστορίες με φαγητό ακόμη και αν αυτές μας πάνε μακριά. Για την ακρίβεια 501 χιλιόμετρα μακριά. Αγαπάμε πιστά την πρωτεύουσα αλλά δεν θα αρνηθούμε ένα γοητευτικό φλερτ με την συμπρωτεύουσα. Και όπως συμβαίνει όλους τους σύντομους έρωτες, στη Θεσσαλονίκη δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς ποτέ. Μια φυλή που περπατάει και αράζει σε κάθε χιλιοστό ανοιχτού χώρου. Μια πολύχρωμη και ζωντανή πόλη που βλέπει συνεχώς καινούργια μαγαζιά να πειραματίζονται με νέα food projects και να διευρύνουν τις επιλογές σου. Ένα μέρος στον χάρτη που ξέρει να ζει, να διασκεδάζει και φυσικά να τρώει.
Thess Bao
Για όλα τα παραπάνω, αυτή τη φορά είπαμε να πάρουμε το χρόνο μας.Και να δώσουμε για μια φορά την ευκαιρία στα στομάχια μας την ευκαιρία να χαλαρώσουν. Βρήκαμε την πρώτη πολυπόθητη ζεστασιά στην αγκαλιά του μικρού αλλά θαυματουργού Thess Bao. Και κάτι πολύ παραπάνω. Ένα νιού έντρι στο σαλωνικιώτικο street food που φέρνει τα baο στα μέτρα του, με υλικά που είχες και στο χωριό σου και deep fried γλυκά που δεν είχες ούτε στο όνειρο σου.
Tarantino
Συνεχίσαμε στο σκοτεινό στενοσόκακο με το γλυκό φως του Tarantino να μας φωνάζει να δοκιμάζουμε τα γνωστά του σε όλα τα καρντάσια μπέργκερ και σάντουιτς. Δεν θα πούμε πολλά. Απλά να σας ενημερώσουμε οτι χρειαστήκαμε χαρτί κουζίνας για να καθαριστούμε.
Pozeli
Έτσι σαν κύριοι δοκιμάσαμε πίτσα μπουφάλα για αρχόντους στου Pozeli, πριν αφήσουμε τα βασανισμένα μας κορμιά να ξεκουραστούν και να χωνέψουν.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε να ψάχνουμε εναγωνίως μεγάλες ποσότητες ζάχαρης όπου μπορούσαμε να τη βρούμε. Στα ξεχειλισμένα με σοκολάτα donuts που εξαφανίσαμε έξω από το Jerry’ s Foodtruck, στα φρέσκα σουδάκια του Choureal που μας μιλήσανε και τελικά στα υπέρτατα ΖΕΣΤΑ τρίγωνα του Ελενίδη Το απόλυτο σουβενίρ από το Θερμαϊκό.
Περπατώντας στους στολισμένους δρόμους της Θεσσαλονίκης, και αγωνιώντας για την διάρκεια της νυχτερινής σερπαντίνας, σκεφτήκαμε για το πως θα ήταν να μέναμε εκεί. Πως θα ήμασταν, τι θα σκεφτόμασταν, πως θα περνάγαμε. Είμαστε Αθηναίοι ρε, είπε με πάθος ο Κωστής. Και έχει δίκιο.
Μπορούμε να αγαπάμε και μπορούμε να ερωτευόμαστε. Για μερικά βράδια. Οι έρωτες είναι πιο έντονοι όταν κρατάνε λίγο, αφού.
