Μετά από μια σύντομη αλλά απαιτητική εκστρατεία στο Βορρά το πιο τρελό και ριψοκίνδυνο παρεάκι του ελληνικού φουντεινμεντ επιστρέφει στα πάτρια εδάφη για να πάρει μία ακόμα μεγάλη δαγκωνιά τίμιας άγριας αθηναϊκής Δύσης. Πιο χοντροί και ατρόμητοι από ποτέ ξεχυνόμαστε στην Ιερά Οδό για να φάμε ότι καλύτερο έχει να προσφέρει η γειτονιά του Ζαμπέτα.
Τα διάσημα κεμπάμπ του Νίκου που φτιάχνονται στο ίδιο μέρος και με τον ίδιο τρόπο εδώ και δεκαετίες, σε διάφορα σχήματα και παραλλαγές.
Τα μπεργκερ του Jazz Burger.
Τους ιστορικούς και ακόμα τραγανούς λουκουμάδες του Μπαλατσούρα.
Τους λαντζέρηδες του Χρήστου που δεν προλάβαμε ανοιχτό αλλά φάγαμε αυτούς αντί για τα σουβλάκια του. Την μπουγάτσα από το Σερραικό που δεν ήταν τόσο ζεστή αλλά έπρεπε να μπει για να έχουμε κάτι να μοντάρουμε (μήπως να μην το πούμε αυτο?). Το μίλκο που έστρωσε το δρόμο προς την κόλαση.
Οριακά επιτυχημένο χιούμορ. Εξεζητημένα και άκρως επικίνδυνα ακροβατικά νούμερα με τυλιχτά κεμπάμπ. Απώλεια προσανατολισμού. Οριακός έως ανύπαρκτος προγραμματισμός ωραρίων. Αυτό το επεισόδιο τα είχε όλα. Μπορεί και όχι. Συνεχίζουμε.
